Στο Βερολίνο 80,000 άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στην TTIP (Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων) και στην CETA(Comprehensive Economic Trade Agreement), δύο συμφωνίες που θα ενώσουν σε μία πελώρια αγορά την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Αμερική. Στο Παρίσι η εικόνα είναι συγκρούσεις και δακρυγόνα, με αφορμή της διαμάχης να είναι οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις, που σύντομα θα έρθουν και στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, μαίνεται ένας κρίσιμος αγώνας του γαλλικού λαού για Εθνική και Οικονομική Κυριαρχία ενάντια στην ΕΕ και την ντόπια παγκοσμιοποιητική ελίτ του Ολάντ και σία. Στη Μεγάλη Βρετανία αποκαλύπτεται πως η φτώχεια είναι κυρίαρχη σε πλατιά στρώματα του πληθυσμού, καθώς τα νέα στοιχεία που βγήκαν στη δημοσιότητα φανερώνουν εκτόξευση της ανισότητας.
Συνοπτικά, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση εν δράσει!
Η συμφωνία της TTIP και της CETA, για την οποία οι διαδηλωτές στο Βερολίνο αλλά και σε άλλες πόλεις της Γερμανίας που ξεχύθηκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες, δήλωσαν ότι οδηγεί σε μεγαλύτερη εκμετάλλευση των λαών από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Και πώς να μην γίνει αυτό ; Όταν προωθείται η περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών με σκοπό την οικονομική ανάπτυξη των πολυεθνικών, τότε το αποτέλεσμα μόνο περισσότερη εξαθλίωση για τους λαούς μπορεί να είναι. Αν λάβουμε υπόψιν μας και το γεγονός ότι και τυπικά οι πολυεθνικές θα έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τις ίδιες τις κυβερνήσεις, σύμφωνα με τη γνωστή διάταξη της TTIP, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε την πλήρη απώλεια εθνικής/λαϊκής κυριαρχίας που θα συμβεί στη χώρα. Βέβαια, πρέπει να τονίσουμε, όπως έχουμε κάνει και αλλού, ότι οι διαδηλώσεις στην Γερμανία με σύνθημα “Stop TTIP” κυριαρχούνται από την παγκοσμιοποιητική «Αριστερά». Η τελευταία κάθε άλλο παρά θέτει το θέμα της παγκοσμιοποίησης στη ρίζα του. Και αυτό διότι θεώρεί ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι συστημικό φαινόμενο, αλλά μία πολιτική κατεύθυνση που έχουν επιλέξει οι κακοί νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί και η οποία μπορεί να αντιστραφεί εκ των έσω.
Ο Γαλλικός λαός, από την άλλη, φαίνεται ότι θέτει πιο αντισυστημικά αιτήμα τα στην πάλη του, κάτι το οποίο διαγράφεται και μέσα από την άνοδο του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν (παρά τις κάποιες ρατσιστικές και, κυρίως, ισλαμοφοβικές φωνές που ακούγονται από τμήματά του). Τα λαϊκά στρώματα δεν το βάζουν εύκολα κάτω, καθώς βγήκαν για άλλη μία φορά στους δρόμους και καλά έκαναν. Από το Παρίσι και τη Λυόν μέχρι τη Νάντη και την Γκρενόμπλ, τα καταπιεζόμενα θύματα της παγκοσμοποίησης έδειξαν τη δυναμική τους. Οι συγκρουσιακές διαθέσεις τους, που πηγάζουν από την οργή προς την «σοσιαλιστική» κυβέρνηση Ολάντ που επιθυμεί να επιβάλλει περαιτέρω ελαστικοποίηση τη αγοράς εργασίας, αντικατοπρίζονται στην έντονη αντιπαράθεση με τις δυνάμεις καταστολής. Οι εν λόγω εργασιακές μεταρρυθμίσεις θα λειτουργήσουν προς όφελος των εργοδοτών, καθώς θα τους επιτρέπουν να προσλαμβάνουν και να απολύουν κατά το δοκούν. Η Γαλλία είναι αναγκασμένη, στο κυνήγι της υψηλότερης ανταγωνιστικότητας που επιβάλλουν οι ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές της ΕΕ, να ακολουθήσει στον τομέα αυτό την Γερμανία και τη Μεγάλη Βρετανία που απο καιρό έχουν συντρίψει τα εργασιακά δικαιώματα. Παρόμοια νομοθετήματα αναμένεται να δούμε σύντομα και στην Ελλάδα από τη δική μας αδίστακτη «αριστερή» κυβέρνηση, οπότε πρέπει να είμαστε και μεις έτοιμοι σε θέσεις μάχης.
Τέλος, στη Βρετανία η εισοδηματική ανισότητα έχει φτάσει σε πρωτοφανή ύψη, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η οργάνωση Oxfam. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι η οργάνωση αυτή απευθύνθηκε στην Πρωθυπουργό της χώρας Theresa May να λάβει μέτρα για τους μη έχοντες, λες και οι ελίτ της Βρετανίας είναι φιλάνθρωπες και θα βγάλουν τα λαϊκά στρώματα από την εξαθλίωσή τους. Υποκρισία! Τα στοιχεία βέβαια της έρευνας είναι τρομακτικά. To πλουσιότερο 10% ελέγχει πάνω από τον μισό πλούτο της χώρας και η κορυφή της πυραμίδας, το 1%, έχει υπό την κατοχή του λίγο πιο κάτω από το ένα τέταρτο του εθνικού πλούτου(23%). Στον αντίποδα το φτωχότερο 20% οικοποιείται μόλις το 0.8% του συνολικού εισοδήματος! Λαμβάνοντας υπόψιν τα αποτελέσματα της έρευνας, δεν μας κάνει εντύπωση το βροντερό BREXIT του περασμένου Ιουνίου.
Κατά τη γνώμη μας, τα γεγονότα αυτά μπορούν να ερμηνευθούν από το πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Οι πολυεθνικές κάνουν τη δουλειά τους και τα λαϊκά στρώματα, ευτυχώς, οξύνουν την κοινωνική πάλη. Είναι ενθαρρυντικό ότι οι λαοί της Ευρώπης αντιστέκονται στον οδοστρωτήρα. Εντούτοις, για να αποβούν οι αγώνες αυτοί νικηφόροι και να μην μένουν απλά σε συνθήματα (όπως ειδικά συμβαίνει με την περίπτωση των Γερμανών διαδηλωτών) πρέπει να είναι οργανωμένοι και να έχουν καθαρή στόχευση και πρόγραμμα για την ανατροπή της κατάστασης αυτής. Η πρόταση του ΜΕΚΕΑ είναι το απαραίτητο εργαλείο που μπορεί να δώσει διέξοδο. Το μήνυμά του πρέπει να διαδοθεί τώρα!
